White face Mountain

In dit huisje/stacaravan slapen Simon en Floris op een matras op de grond van een soort vide boven de enorme badkamer, Jacob op een bedbank in de woonkamer en Rob en ik hebben een luxe slaapkamer, waar zelfs een tweede tv in hangt. Geen idee wat je met twee tv’s moet in zo’n huisje. De ramen hebben allemaal uitstekende horren, dus we kunnen rustig met frisse lucht slapen, prettig hoor. Aan het einde van de ochtend zijn we op pad gegaan naar de White face mountain. 10 minuten rijden hier vandaan is de ingang van de Veterans Memorial Highway een senic route naar de top van de berg waar je tol voor moet betalen, maar dat is meer dan de moeite waard. De weg omhoog biedt prachtige vergezichten op de omgeving. Bij een stop kwamen we via een informatiebron erachter waarom je zoveel rijen ziet met dode bomen tussen groene bomen. Als ik het goed begrepen heb zorgt de wind en het ijs ervoor dat een boom afsterft, die breekt dan en valt op zijn buurman die vervolgens ook weer afsterft, zo heb je een soort wandelende rijen dode bomen. Daar tussen groeien steeds weer nieuwe bomen. Het is een gek gezicht. Ook heb ik gelezen dat de lucht zich boven het Ontariomeer vult met waterdamp en met de wind deze kant opkomt, afkoelt en het daardoor hier weer regent, net als bij ons met de zee. Bovenaan gekomen ging het weer heel erg op zijn Amerikaans georganiseerd, lees: over georganiseerd. We werden verzocht eerst naar het einde te rijden daar om te keren en dan bergafwaarts te parkeren op een beschikbare plek. Volgens Rob kon hij de auto zo ook wel in een parkeerplek draaien, maar op mijn verzoek doen we braaf mee met de meute. Auto geparkeerd en vervolgens werden we door een forse Amerikaan gewaarschuwd om toch vooral andere schoenen aan te trekken dan de slippers die de mannen aan hadden, ze zouden zijn advies zeer waarderen bij de tocht naar de top. En veiligheid voor alles hier in Amerika. Nou dan kennen ze de Hollanders nog niet! Hup op de slippers verder natuurlijk (we hadden ook niets anders mee). Vanaf het keerpunt voor de auto’s ging een pad omhoog naar de top, dit was echt een klim- en klauterpad over grote rotsblokken en af en toe een trapje. Gelukkig waren er ijzeren leuningen om je aan vast te houden. Een hele klim, maar het was prachtig, veel mooie uitzichten. We zijn een tijdje op de top geweest, ook vanwege de heerlijke koele wind het is nl een warme dag vandaag. De weg naar beneden vond ik een stuk spannender, maar ging prima, zelfs voor de jongens op slippers, we laten ons niet kisten! Met de auto weer naar beneden en daar bij een snackbar aan de weg geluncht, heerlijk in de schaduw onder de dennenbomen. Daarna zouden we naar de High Fall George gaan om te zwemmen bij de watervallen in de rivier. Dus omkleden in de auto, waterschoenen aan en gaan met die banaan. Bleek dat we fors entree moesten betalen, dat toch maar even gelaten want bij de camping kunnen we ook in dezelfde rivier zwemmen. Toen maar eerst boodschappen in Lake Placid weer. Deze supermarkt is 24 uur per dag open (hebben we ook al eerder meegemaakt) en wij vragen ons oprecht af wie hier in godsnaam om half 4 ‘s nachts zijn boodschappen gaat doen, zo druk is het namelijk niet in deze streek. Lake Placid is wel het gebied geweest van de Olympische spelen in 1932 en 1980, misschien dat dat er nog iets mee te maken heeft!! Je ziet hier trouwens wel allemaal verwijzingen naar die Spelen. Maar goed, de supermarkt was dus gewoon open op zondagmiddag en wij hebben weer wat lekkers in huis gehaald voor de BBQ. Bij de kassa ging het echter mis. Tijdens het pinnen sloeg de kassacomputer op hol en liep vast. De manager moest erbij komen en die moest eerst bellen met het hoofdkantoor of wij nu wel of niet al betaald hadden, dat duurde even want ik denk dat het hoofdkantoor wel zondagmiddagrust hield! Toen bleek dat er nog geen betaling was gedaan moest alles weer uit de kar en opnieuw gescand. Er stond de hele tijd al een vrouw achter ons die haar boodschappen al op de band had, maarja die is natuurlijk wel gewend om te wachten, haha. Wij hadden allang onze boodschappen op een andere band gezet. Maar de manager was heel aardig en gaf ons vijf dollar korting vanwege het ongemak! Kijk dat is nog eens leuk boodschappen doen. Terug op de camping hebben we even een fruitje gedaan en toen zijn alle mannen naar het riviertje gegaan om daar lekker te zwemmen en ben ik bij het huisje gebleven om wat dingen uit te zoeken. Het is mijn stekkie wel hoor pap en mam, veel goeie herinneringen aan campings. Naast huisjes staan hier natuurlijk veel campers, de een nog groter dan de ander. Vaak zijn het campers waar een enorme pick-up voor zit, of het zijn hele touringkarren. Maar er is hier ook een enkeling die in een tent kampeert.
De mannen hebben lekker gezwommen en Simon is zelfs van een hoge rots het water ingesprongen. Daarna een potje poolen weer en na het eten nog een keer. Ook een ijsje gehaald bij de snackbar hier. Gisteravond zat ik deze vakantie voor het eerst in lange broek en vest, vanavond blijft het denk ik lang warm, mooie avond in het bos.
En oja, het is me gelukt om de foto’s van de afgelopen dagen te plaatsen